Współcześnie, co piąta para w wieku rozrodczym nie może zajść w ciążę. Spowodowane jest to wieloma czynnikami. Według specjalistów 34 proc. przyczyn niepłodności leży po stronie kobiety, 50 proc. po stronie mężczyzny, zaś z tego 30 proc. to defekty wspólne pary; 10 proc. to niepłodność idiopatyczna (z nieokreślonej przyczyny). Co ważne, dzisiejsza medycyna coraz skuteczniej pomaga parom w przezwyciężeniu tych kłopotów.

Zanim jednak lekarz wybierze najodpowiedniejszą metodę leczenia przeprowadza wywiad i wykonuje wszelkie niezbędne badania. W zależności od przyczyn problemu dobiera odpowiednią metodę leczenia. Jedną z nich może być właśnie inseminacja. Wyróżniamy kilka jej rodzajów: domaciczną, która może być wykonywana przy użyciu nasienia partnera (IUI – intrauterine insemination) lub dawcy (AID – artifical donor insemination), inseminację naszyjkową i „dojajowodową”. Najczęściej wykonywaną metodą jest inseminacja domaciczna.

„Wskazań do zabiegu inseminacji jest kilka: między innymi zaburzenia owulacji, nieprawidłowości w badaniach nasienia (z zachowaniem zdolności inseminacyjnej nasienia), obecność przeciwciał przeciwplemnikowych, niepłodność o niewyjaśnionej przyczynie, endometrioza oraz nieprawidłowy test po stosunku przy poprawnych parametrach nasienia”, wyjaśnia dr Eugeniusz Karch z kliniki leczenia niepłodności InviMed Poznań. Jeśli wskazaniem do inseminacji jest tylko czynnik męski, zabieg wykonuje się w czasie naturalnego cyklu kobiety, w innym przypadku konieczne jest wzbudzenie owulacji drogą farmakologiczną.

Istnieje również kilka przeciwwskazań do wykonania inseminacji. Wśród nich są między innymi: stany zapalne w narządzie rodnym, mięśniaki macicy (zależnie od lokalizacji), niedrożność jajowodów, patologie w obrębie błony śluzowej macicy, stwierdzenie procesu nowotworowego, czy też inne ciężkie schorzenia ustrojowe. Przeciwwskazaniem może być także obecność bakterii w nasieniu oraz inne patologie nasienia.

Całość procesu inseminacji składa się z kilku etapów. Przed samym zabiegiem pacjentka zostaje poddana stymulacji hormonalnej, która ma na celu zwiększenie ilości dojrzewających komórek jajowych, a tym samym podniesienie szans na zajście w ciążę. W czasie pierwszych dni cyklu niezbędne jest badanie ultrasonograficzne, które służy zweryfikowaniu liczby i wielkości pęcherzyków antralnych w jajniku oraz grubości błony śluzowej jamy macicy. Jednym z kolejnych etapów jest oddanie nasienia przez mężczyznę. Musi on tego dokonać w dniu rozpoczęcia owulacji partnerki. Przed oddaniem nasienia mężczyzna powinien zachować wstrzemięźliwość seksualną przez kilka dni. Wpływa to na jakość płynu nasiennego.

Następnie dokonuje się wyboru najzdrowszych i najbardziej ruchliwych plemników. W przypadku, gdy mężczyzna nie ma plemników w płynie nasiennym istnieje możliwość użycia nasienia dawcy. Ewentualnie można zastosować metodę pobrania plemników z jąder lub najądrzy partnera. „Sam zabieg przeprowadza się ambulatoryjnie. Do macicy zostaje wprowadzona plastyczna rurka o średnicy półtora milimetra. Poprzez nią wstrzykuje się około jednego mililitra płynu zawierającego plemniki. Dzięki temu procesowi skraca się droga do komórki jajowej, a tym samym pominięte zostają przeszkody naturalne, przez co zwiększa się możliwość zapłodnienia. Po zabiegu pacjentka odpoczywa od 5 do 15 minut w pozycji leżącej. Po tym krótkim czasie może opuścić klinikę”, mówi dr Eugeniusz Karch Po zabiegu pacjentka nie może wykonywać prac fizycznych, a także zażywać gorących kąpieli.

Skuteczność inseminacji waha się od 5 do 25 proc. na cykl w zależności od parametrów nasienia, wieku kobiety i ilości wystymulowanych dojrzałych pęcherzyków. Próby inseminacji można powtórzyć maksymalnie sześć razy. Niestety, jeśli zabiegi nie są efektywne przeprowadza się dalsze konsultacje lekarskie w celu obrania innej metody leczenia.